ÜNİVERSİTE YILLARIM
Sene 2005 aylardan Haziran, ÖSS sınavına artık çok yaklaşılmıştı. Liseyi o yıl bitirecektim ve aynı yıl üniversiteyi kazanmak istiyordum. Aklımda tek bir şey vardı, sınavdan iyi bir puan alıp Hukuk Fakültesine gitmek. Eğer puanım oraya yetmezse öğretmen olup vatana millete hizmet etmek İşte tüm bu düşüncelerle girdiğim sınavdan öğretmenlik bölümlerinden sınıf öğretmenliği bölümünü kazanmıştım.
Hey gidi günler hey !
Sakarya Üniversitesi Serdivan Kampüsü’nde kaydımı yaptırdıktan sonra muhteşem Sapanca Gölü’nün maviliğine bakıyordum sanki göl içime akıyordu. İçim içime sığmıyordu adeta.
O an sanki dünya beni bekliyor gibiydi.
İlk zamanlarda ki ruh halim, öyle bir fanus içerisindeydi ki şimdi hayretler içerisinde o günlerime bakıyorum.
Hedefim Türkiye Cumhuriyeti’ni kurtarmaktı. Kurtarmak derken Türk Eğitim Sisteminden bahsediyorum. Hani hep klasik bir geyik vardır ya : Bizim eğitim sistemimiz kötü asla da düzelmez…
Bizde güya 19 yaşında bu durumu düzeltmek için hayaller kuruyorduk.
Üniversitede 1.sınıfta Türkiye’yi kurtarmak peşindeydim.
Üniversitede 2.sınıfta Bu uğurda derslerde ateşli tartışmalar içerisinde buldum kendimi, bir çok arkadaşımla tartıştım ve bu yetmezmiş gibi kimi eğitim kuramcılarını eleştirdim kimini ise göklere çıkardım. Yani 2.sınıfta bu davranışlarım ve hayalim tavan yaptı.
Derken 3.sınıfa doğru ilerliyordum.
Üniversitede 3.sınıfta ise hocalar sağolsun, bir yandan ders anlatımı, bir yandan da dünyanın ödevini veriyorlardı bize, hatta bazen paramız yetmez olduğunda arkadaşlar arasında yapılandırmacı eğitim anlayışına kırtasiye anlayışlı eğitim derdik. Bunun yanında alttan aldığım derslerle beraber gün boyu okulda derslere giriyordum.
Düşünsenize ilk 2 yıl dersler az diye sistemi eleştirirken 3.sınıfta Allah’tan fazla ders yok diye dua etmeye başlamıştım …
Ama önemli olan şuydu 3.sınıftan itibaren artık giyim kuşamımız değişmeye başlamıştı. Okuduğumuz kitaplar farklılaşmaya başlamıştı. Haberleri daha çok izlemeye başlamıştım.
Ve en önemlisi benim gibi düşünmeyen arkadaşlarıma artık tahammül edebilme anlayışına erişmiştim.
Lakin son sınıfa gelince aklıma şu gelmişti ben ki 4 yıl önce vatanı kurtarmak için kendince fikirler sunarken öğretmenlerime, şimdi ise kendimi kurtarmanın derdine düşmüş olduğumu anladım.
Ne kadar tuhaf değilmi 19 yaşındayken idealist bir gençsiniz. Atatürk’ün gençliğe hitabesini okuyup okuyup, ülkeme nasıl bir katkıda bulunabilirim diye yırtınırken.
Şimdi 23 yaşımda şu KPSS’yi bir an önce kazanıp kendimi kurtarma noktasına gelmişim.[Toparlanmak gerek biliyorum!]
[Devamı Diğer Sayfada]
