BEYHUDE YILLARIM
Yetişemeyeceğim tek şey, zaman! Hesap soramayacağım, sadece anlatabileceğim… Küçük gönül oyunların, sevinçlerim, göz yaşlarım keşkelerim….
Yaş 25! Geride bırakılmış yirmi beş yıl. Dört yıl geçti. Okul da bitiyor. Yeni bir yer sıradaki replik, oyunun gereği yeni bir yaşam. Hep zor olmuştur yeni bir yaşam kurmak. Her yer yabancıdır ilk başlarda, ardından kendini anlatışın başlar. Tanımaya çalıştığın yeni yüzler. Yeniden arkadaşlıklar ve dostluklar! Oysaki tam da alışmıştık. Biz ilk başlar da yaşamımız hep burada geçecek zannediyorduk. Ev aynı, memleket aynı, inince aynı bakkal, aynı manav, aynı yüzlerdeki, aynı gülümsemeler…
Geçen yıllar, geride bırakılan, sadece geçen yıllar! İnsan bazen oturup onlarla haspihal edesi geliyor. Oysa ne güzel olurdu değil mi onlarla konuşabilmek? Sıcacık bir ev, sen yılların dizinin dibine oturmuşun ve onlar sana seni anlatmaya başlamış. Seni en iyi tanıyan onlar! Zamanın bilgesi, aşıkların mecnunu, dervişlerin tekkesi! Seni en iyi tanıyan onlar…
Beyhude ömrümün solgun yılları,
Anılarla dolmaktan bıkmadın mı hiç?
Sessizce geçerken kıyı kentlerden ,
Bana bir defa olsun sormadın ki hiç!
Geçmiş zamana hükmetmişin sen ,
Kır düşmüş saçlara kızışın neden ?
Aynada görünen bu zibididen,
Bir kez olsun hesap sormadın ki hiç!
Beyhude ömrümün yüklü yılları,
Anılarda olmaktan bıkmadın mı hiç?
Anılarım sendedir ,anılar benim.
Tozlu raflara koyarken sormadın ki hiç!
Yaşarken ömrüm nazlı sonbahar,
Sıkıntılarım oldu hep paslı bir bahar.
Kim bilir elinde ne birikimler var,
Dara düştüğüm zaman vermedin ki hiç.
Beyhude ömrümün ulu yılları,
Ne kadar günlerim saymadım ki hiç.
Geçerken uzun uzun gelir insana,
Hatrından geçer yata uzana.
Bedenim girince kara toprağa,
Hükmünüz bitecek ,bildiniz mi hiç!
Beyhude ömrümün iyi yılları,
Sevil’ in yüzünü gördünüz mü hiç?
Yağmurlu bir günde yana yakıla,
Güneş belirince uzak usulca,
İnanıp hayale ,yürüye ,koşa;
Gökkuşağının altından geçtiniz mi hiç!
Yeni bir yer sıradaki replik, oyunun gereği yeni bir yaşam.
Sedat GÜN
ÇANAKKALE
